نجوای سکوت من

من هر دو را می خواهم هم عشق را و هم آزادی را ...

قلبم را فدای عشقم می کنم و عشقم را فدای آزادی ...  (احمد شاملو)

پس از مرگم نمی دانم چه خواهد شد نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم صوتکی سازد گلویم صو تکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یک ریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان اشفته را اشفته تر سازد تا بدین سان بشکند در من سکوت مرگوارم را

( دکتر علی شریعتی)

این اولین نوشته من است دوستان عزیزم . من در این وبلاگ حرفهای خودم را می زنم هر انچه که مرا بسوی اندیشیدن فرا میخواند وهرانچه که به من راه زیستن می اموزد می خواهم هرانچه که اموختنی است بیاموزم وهر انچه که باید تجربه کرد را نیز فرابگیرم ... احساس عجیبی فکرم ودلم را به تسخیر خود کشانده است . روزهای گرم جوانی ام رایکی پس ازدیگری سپری می کنم زمان به سرعت می گذرد اما هنوزدراعماق وجودم بدنبال یافتن چراهای بسیاری هستم .ترسم ازتلاش کردن نیست می جویم ومی کاوم ومی یابم تا دلم ارام بگیرد. ترسم ازندانسته هایم نیز نیست بلکه خودرا محتاج به عمل کردن به دانسته هایم می دانم .می خواهم همواره مهره ها را انگونه حساب شده وبا ترکیب درست برصفحه شطرنج زندگی بنشانم که هیچگاه نداشتن ویا کم بودن موقعیت های ممتاز در زندگی را دلیلی بر شکست ندانم.

ای کاش اندیشه وتدبیرزمانه پیری مرا یاری رساند تا با قدرت جوانی زندگی خود را با بهترین شکل بگذرانم و ای کاش اینده ای که درانتظار من است کمی بسویم حرکت می کرد تادرگردباد های دهشتناک واقعیت های تلخ و شیرین زندگی گم نشوم.می خواهم زنده بمانم می خواهم پویا وبانشاط باشم می خواهم غرور جوانی ام را حفظ کنم وان را پاس بدارم ومی خواهم به اهدافم وبه ارمان هایم برسم .انقدربه اهدافم در زندگی باور دارم که حاضرم جانم را در راه رسیدن به انها از دست بدهم